Carel Kraayenhof

Carel, geboren in 1958 te Waalre (NL), was acht jaar oud toen hij begon piano te spelen; hij kreeg les in klassieke muziek en speelde ragtime. Carel ontdekte de muziek als zijn grootste passie en inspiratiebron.

In het midden van de jaren 70 werd Carel sterk beïnvloed door zijn broer Jaap met Ierse, Schotse en Engelse volksmuziek en leerde hij zichzelf melodeon en Engelse concertina spelen. Begin jaren 80 ontdekte Carel de bandoneón: het geluid raakte hem tot diep in zijn hart. Vanaf dat moment wist hij zonder twijfel dat hij bandoneonist wilde worden.

Als autodidact leerde hij het complexe instrument bespelen en trad al snel op in drie zelf opgerichte tangobands: Tango Cuatro, Viento del Sur en Sexteto Canyengue. In 1987 werd hij door Astor Piazzolla gevraagd als bandoneonsolist voor diens Broadway-tangomusical Tango Apasionado in New York.  In 1990 werd hij, samen met zijn Sexteto Canyengue, door Osvaldo Pugliese uitgenodigd om naar Argentinië te komen. In 1993 startte hij met collega Leo Vervelde de Vakgroep Argentijnse Tango aan de Afdeling Wereldmuziek van het Rotterdams Conservatorium Codarts en ontving de ‘Gouden Notenkraker’ van de Nederlandse Vereniging van Podiumkunsten. In 1996 trad het Sexteto Canyengue op tijdens het Montreal Jazz Festival. In 1997 en 1998 waren ze hoofdact van het Edinburgh Fringe Festival.

Op 2 februari 2002 maakte zijn carrière een grote sprong voorwaarts. Carel speelde ‘Adiós Nonino’ op het Nederlandse koninklijk huwelijk van ZKH Prins Willem-Alexander en de Argentijnse Máxima Zorreguieta (nu ZKH Koning en Koningin van Nederland). Meer dan 55 miljoen mensen over de hele wereld keken naar de ceremonie. De ‘soundtrack’ van de bruiloft werd drievoudig platina. In de jaren daarna volgden verschillende prijzen, waaronder in 2003 de Edison People’s Choice Award Classic en in 2005 een officiële onderscheiding van de Argentijnse regering voor zijn inspanningen als ambassadeur voor de tangomuziek. In 2012 wordt Carel door Koningin Beatrix (NL) benoemd tot Officier van Oranje Nassau.

Carels concerten zijn sindsdien erg populair. Er zijn talloze tours (nationaal en internationaal*), albums, projecten en samenwerkingen met Nederlandse en internationale artiesten** geweest. Carel vierde het 30-jarig jublieum van zijn carrière met de theatertour genaamd ‘30!’, wat de laatste tour van zijn ensemble was. In 2018 ontving hij bovendien een Edison Oeuvre Award Jazz / Wereldmuziek voor zijn grote inzet voor de Nederlandse muziekcultuur.

Met meer dan 60 eigen composities is Carel ook een gevestigde naam voor tango en Zuid-Amerikaanse muziek. Van solostukken voor bandoneón of piano tot volledige orkestpartituren, alles is mogelijk in zijn creatieve geest.

Carel speelde in zijn eigen Sexteto Canyengue en Carel Kraayenhof Ensemble en speelt op dit moment solo, als duo met de Argentijnse pianist Juan Pablo Dobal,  en met het Carel Kraayenhof Quartet. Ook treed hij op met orkesten en in verschillende langdurige samenwerkingsverbanden (bijvoorbeeld met harpiste Lavinia Meijer).  Dit toont zijn flexibiliteit als artiest en benadrukt zijn aanpassingsvermogen binnen verschillende muziekgenres. Tango is zijn passie, en muziek maken is zijn manier van leven.

* Verenigde Staten, Ierland, Rusland, Australië, China, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Turkije, Indonesië, Schotland, Portugal, Finland, Japan, Zuid-Korea, Japan, etc.

** Onder anderen Yo-Yo Ma, Ennio Morricone, Sting, Kristjan Jarvi, Joshua Bell, Lavinia Meijer, Youp van ’t Hek, Herman van Veen, André Hazes, Bløf, Jurk, 3J’s, Caro Emerald, Paul de Leeuw en Dana Winner. Carel deelde ook het podium met onder anderen Trijntje Oosterhuis, René Froger, Marco Borsato.